Gedichten

Daria Lysenko

Niels*

Niels vraagt of alle Oekraïners

alleen maar naar klassieke muziek luisteren,

of ze allemaal lang zijn,

of ze witte haren hebben,

of ze andere talen kennen

dan Oekraïens en Engels.

Niels vraagt of alle Oekraïners orthodox zijn,

of toch katholiek of protestant,

en hoeveel kinderen een Oekraïens gezin meestal telt –

vast niet minder dan tien, zoals bij hem thuis, zegt hij.

Niels weet van de Mennonieten van Molotsjansk

en van de zoutwinning in Bachmoet,

van de Oekraïners in Canada,

ook van de Hollandse boer

die nog steeds in Oekraïne woont –

die was op televisie.

Of ik die boer ken, vraagt hij,

want zoveel Hollanders zijn er niet in Oekraïne.

Niels slaapt soms op de oude, koude museumvloer,

en voor het zover is leest hij over de geschiedenis van Oekraïne.

Hij valt in slaap bij een bladzij met het portret van Symon Petljoera.

Hij droomt van lange mannen en vrouwen

met witte haren,

orthodox, of misschien toch protestant,

op de klanken van klassieke muziek

wordt zout gewonnen

in de bloeiende stad Bachmoet

Die mensen spreken alleen maar Oekraïens en Engels,

ze kennen geen oorlog en verstaan geen woord Russisch.

Deze Oekraïners zijn praktisch Hollanders,

maar dat heeft Niels niet in de gaten.

Misschien heb ik ook wel een vleugje Oekraïens bloed,

oppert hij, wie weet,

al zitten ze bij mij thuis alleen maar in de tulpenhandel,

die soort met van die puntige blaadjes,

zoals die drietand van jullie

28.06.23


*


Nieuw zijn

Nieuw zijn in een land,

dat is zoiets als nieuw zijn in een klas,

telkens weer je naam herhalen,

om de haverklap over je leven vertellen –

‘Kom jij uit Kroatië?’

Je ziet er ook uit als een Balkanmeisje,

ze zien er net zo uit als ik gedacht had,

je hebt een lage, diepe stem,

van dat in de zon gebleekte haar

en van die grote ogen met de kleur van overrijpe kiwi’s.

Trouwens, daar had je toch ook oorlog?

Nieuw zijn in een land,

dat is als bij vreemde mensen op visite zijn,

dat is kijken op de klok, op willen stappen,

om de haverklap zeggen waar je eigenlijk vandaan komt –

‘Ah, uit Oekraïne?’

Je ziet er ook uit als een meisje uit Oekraïne,

ze zien er net zo uit als ik gedacht had,

je hebt een lage, diepe stem,

van dat in de zon gebleekte haar

en van die grote ogen met de kleur van overrijpe kiwi’s.

Trouwens, klopt het dat het daar nog oorlog is?

Trouwens, is het daar echt zo verschrikkelijk?

Trouwens, ben je niet van plan om terug te gaan?

21.04.24

* Vertaling uit het Oekraïens: Arie van der Ent