Skip to Content

Gedichten

Emma van Hooff

i

stel dat de oorzaak van mijn onrust pandora is en ik haar een dreigbrief schrijf

en me dat zo oplucht dat ik besluit iedere dag een dreigbrief aan pandora te schrijven

en dat al die dreigbrieven op het bureau van pandora belanden en pandora die brieven

ongelezen in de pot propt waar al mijn onrust vandaan komt en de deksel er na

honderd jaar afschuift omdat dat nu eenmaal in de aard van het beestje ligt zoals

een briefopener nooit zal weigeren een brief te openen stel dat die deksel er weer

afgaat en al mijn dreigbrieven bij elkaar een donderwolk zijn geworden die de hemel

besmet kan ik dan nog steeds treuren om het slagveld van de dag dat leeg blijft

onder mijn voeten terwijl ik weet dat de lucht daarboven grijs is en alle duiven

ermee samenvallen

ii

stel dat de oorzaak van mijn onrust pandora is en ik haar een dreigbrief schrijf

die haar zal raken diep in de schuilkelder van haar mythische hart klaarwakker is ze

terwijl ze luistert naar het slippen van de hersenen op het wegdek van de slaap

en besluit mij een brief terug te schrijven waarin ze me adviseert hoe ik de ellende

te boven kom ze zal schrijven ten eerste iedereen heeft een sneeuwvlakte in zich

waar zelfs de afdruk van een vogelpootje ontbreekt dus vergeet het medeleven

van een ander ten tweede waxinelichtjes op batterij flikkeren niet minder gevaarlijk

dan waxinelichtjes op zwavel ten derde leg je toch eens neer bij dit continue waaien

en doe er je voordeel mee zoals de paardenbloem heeft gedaan

iii

stel dat de oorzaak van mijn onrust pandora is en ik haar een dreigbrief schrijf

waarna ik uitzinnig van vreugde opspring en het plakkaat van verlatinghe

in de ene hand neem en een vitamine d-pil in de andere en ik de tanden

uit de lange quarantaine van mijn mond lach maakt het dan nog uit

of pandora de brief leest en elk woord voelt tikken in haar borst als een specht

tot ze niets anders voelt dan dat tikken in haar borst het hart een vetbol

en ik de oorzaak van haar onrust geworden ben stel dat we haar getik

vergelijken met het mijne en het blijkt identiek dan geef ik haar

een handje vuurvliegjes ze stopt ze in haar mond ze kruipen door haar keel

ze slikt ze door en geen gevoel zal zich ooit nog verdwaald zien

*

zeer zeldzame bijwerking

komt voor bij minder

dan een op de tienduizend

plotselinge tekens van dingen

zien voelen of horen

die er niet zijn

bijvoorbeeld

kanarie in de borstkas

hierna te noemen

mijnschacht

verontrustende voortekenen

dat je niet meer weet

is dit frisse bries of methaan

kanarie in de mijnschacht

valt vroegtijdig

van zijn stok

intuïtie naar de knoppen

verenpak schuurt de hartkamer

handen tintelen

ogen stotteren

onheil tikt

een onontkoombaar ritme

met zijn voetjes op de vloer

bijgestaan door

blauw zwaaiend licht

misselijkmakende trucjes

kanarie nog altijd

voor pampus

stilstand in krassend donker

hoop gedoe maar

in twee procent van de gevallen

ontwaakt de kanarie

een paar dagen later

schaterlachend

*

vandaag ga ik in beweging blijven

mijn hoofd een betonmolen die rond

moet draaien wil de paniek niet stollen

ik ga slank blijven door natuurlijke cardio

gevolgd door onnatuurlijke hartkloppingen

ik slaap in de deining van golven sla dekens van wier

om mij heen ik ga iets lezen waarin ik

mijn binnenste herken hoera ik draag een schokband

om mijn nek omdat ik leef in de deuken

van het duin de sporen van een hond ik heb geen tijd

om naar de sportschool te gaan ik moet slapen

ik doe alles met een reden dat ik verdrietig ben

doet er niet toe ik ga al mijn wonden openlaten

er komt licht doorheen en licht schijnt eeuwig te zijn

vandaag word ik daar niet bang van ik ga een foto nemen

van mijn kutje voor ik er een kind uit pers ik ga wonen

in de klamme muts van een man op zee ik hoef geen vaste baan

om een huis te kunnen kopen ik denk dat ik sterf

dus het kan niet dat ik mij vergis ik heb een hekel

aan toeristen omdat ze tijdelijk zijn ik kan niet verder

dan vijf kilometer van mijn huis omdat ik leef

ga ik vandaag kijken naar de vogels ze duwen appels

door het gras en ik denk niet aan sisyphus vandaag

maar aan de wormen in de appels duizelig van dat gedraai

ik lees dat buikspieren goed zijn tegen stress

ik krijg stress omdat ik geen buikspieren heb

maar vandaag ga ik het even helemaal anders doen

niet de parel uit de oester stelen maar de oester parels brengen

en hoe fantastisch zou het zijn als alle keuzes

die ik nu maak in een bestand worden gegooid

waar een algoritme uitrolt dat de rest van mijn leven

voor me bepaalt driewerf hoera voor onbezorgde duiken

in het koude buitenbad hoera hoera hoera

*

of ik even op dat kruisje kan gaan staan dat kruisje

van tape en of ik zodra die man daar zijn hand laat

zakken wil vertellen wat ik te vertellen heb gewoon

pfffff blaas ik mijn hele geschiedenis de wereld in

alsof ik een uitgebloeide paardenbloem ben en

mijn geschiedenis het vruchtpluis dat zich wortelen zal

om zichzelf daar te herhalen alsof een heel eentonig

wijsje dan nog uit je hoofd te krijgen is

rare tijden sta hier duidelijk op het tweede leven van dit

kruisje de taperanden laten los dat is niet erg hij werd

hiervoor vast gebruikt om iets belangrijks bijeen te houden

de band met je familie bijvoorbeeld en nu mag hij languit

aangeven waar ik moet gaan staan zodat het studiolicht

me vinden kan terwijl ik hier een beetje herinneringen

sta te schieten in de roos van mijn bewustzijn