De dikke man

De dikke man met het moeilijke verleden

ligt al dagen in mijn bed laat zijn vuisten

rusten op mijn kussen. Jaren later zie ik hem

op televisie; een uitbater met nog steeds dezelfde hond

Nu is hij nog hier en probeer ik mijn ademwolk

tegen de zijne te leggen in dit huis waar alles openstaat

verfvlekken lekken op zijn gezicht de muren nat en rood

daar wordt hij rustig van zegt hij en ik denk aan zijn moeder

wit als bot, de nacht sneeuwstil. In haar slaapjurk

trekt hij haar uit bed zwaait haar de kamer door

een dans als straf voor het moeilijke verleden waar ook zij

niets aan kon doen. De nieuwe vrouw loopt op de televisie

de kamer in ze trekt een spoor van verse bloemen door het huis

en ademt vanuit een aangeregen taille ik zoek naar bloed

maar het is haar gelukt de muren wit te houden

en onder het tapijt ligt alleen de stille dode moeder

*

Onoplosbare getallen

Vanochtend heeft hij in krullende cijfers uitgerekend 

dat hij beter af is zonder mij en nu staat hij in de rij 

in de supermarkt met afgemeten afstand lettervermicelli 

op de band te leggen want hij zal voortaan wiskundig

gezond zijn en alleen nog koken op alfabet. Hij ziet

dat de oude man de vermicelli scant. Of is het een machine?

Het is waarschijnlijk de toekomst die het verleden nabootst

Spaart u voor de messenset? En hij zegt ja want hij zal

sparen om te vergeten hoe mijn tong over zijn wang 

gleed. Hij zal de zegels plakken in de daarvoor bestemde

boekjes en met zijn eigen spuug en nieuwe messen 

zal hij algoritmisch bouwen en eindelijk geen dier meer zijn