Ave*

Als ik ooit sterf, o liefde hoog verheven,

Onwetend waarvandaan ik jou bezat,

In welke zon jij immer hebt verbleven,

In welke tijd, welk uur ik jou mijn leven

Heb liefgehad,

Jij liefde hoog, die reikt tot het vergeten,

Vuur zonder haard dat ik heb toebehoord,

In welke toekomst jij mijn lot hebt toegemeten,

In welke slaap jouw pracht zich heeft doen weten,

Mijn toevluchtsoord…

Wanneer ik voor mijzelf zal zijn verslagen,

Uiteengevallen in een peilloos dal,

Als ik oneindig zal zijn stukgeslagen,

En mij de tijd, ooit als een kleed gedragen,

Verraden zal,

In duizend brokken liggend allerwegen,

Uit duizend ogenblikken wijdverspreid,

Aan as tot in de ijlste lucht ontstegen,

Kom jij dit vreemde jaar nog eenmaal tegen

Als kostbaarheid,

Mijn naam en beeld en hoe samen met deze

In duizend brokstukken de dag vervloog,

Naamloos en blind op elkaar aangewezen,

O geesteshart, van alle schijn het wezen,

O liefde hoog.

* Dit is een vertaling van het gedicht Ave van Catherine Pozzi