Mausoleumtreden

mijn vriend bokst elke dag tegen de klok

om de wijzers te verstoten

hij rookt en drinkt en zegt

dat hij maar doet alsof

om de tijd te willen doden

soms is hij een maand verdwenen

schrikkeljaren

duikt dan als hert in schemer op

graast hongerig in het open veld en blijft

alert voor mensen die hem naderen

ik nam afscheid op mausoleumtreden

waar je familie vaak bezocht

waar mijn ogen nat en dof van mist

zochten naar een teken waarom ik

het niet eerder had geweten

*

Niemands graf

in een weiland groeit een appelboom

je plukt haar geschiedenis en proeft

de regen van gisteren de grond van vroeger

vol met vruchtbare mineralen

van gevallen helden in de modder

de kern smaakt naar beschimmelde verhalen

uit de aarde klimmen bloedige gevesten

met rode pluimen op hun kop

ze lijken niets te vrezen

en schieten er op los

wanneer er een geraakt ter aarde valt

schuift een ander zijn arm onder het hoofd

houdt hem als vader stevig vast en laat

een traan op wangen vallen

niemand wist van zijn bestaan

niemand zou ooit zijn woorden horen

galmen wanneer hij wakker schrikt

in het midden van de nacht

huilt en bad dat hij

ook als held begraven was

*

Slaaptekort

Mijn slaap bewaart geheimen over jouw

gebroken witte dagen waar de

nachtegaal zich dronken viste

golvend in gestorven zee

Lam lig dood in zwarte

vuren vlekken van

verloren strijd

Avondmaal

wakker

tot