‘SOUVENIRS: Moskou Basilius-kathedraal – Wat de Byzantijnse madonna in haar arm heeft is enkel een levensgrote houten pop. Haar uitdrukking van smart ten opzichte van een Christus, wiens kindzijn slechts aangeduid, plaatsvervangend blijft, is aldus intenser dan zij ooit met een levensecht beeld van een jongetje haar smart te kijk zou kunnen stellen.’
Walter Benjamin – Einbahnstrasse
Voor het ontbijt
in het hotel
annex de jeugdherberg
sta ik in de rij
een jonge blonde Amerikaanse
is aan het talmen
al het uitgestalde
onderwerpt ze
aan een nauwkeurig onderzoek
er hangen blauw-witte bordjes
met Einbahnstrasse
ze verontschuldigt zich
ik zeg
doe maar rustig aan
het is zondagochtend
door de Prenzlauer Allee
loop ik in een streep
naar de Fernsehturm
de oorlog
is twee dagen jong
een oudere vriend
schouwt in de verte
de nieuwe wereldorde
lijkt definitief
dat wil zeggen
voor de rest
van de eeuw
herschikt te worden
schrijft hij
op weg
naar Unter den Linden
zie ik her en der mensen
met borden
PUTIN KILLER
iemand maakt een foto
van zijn middelvinger
naar een gebouw
bij een van de politiebusjes
vraag ik aan een blonde agente
welk gebouw het is
ze wil niet antwoorden
gebruik Google Lens
roept ze me na
als ik doorloop
bij de Brandenburger Tor
kom ik terecht
in een grote demonstratie
regenboogvlaggen met PEACE
er zijn dames
met geel-blauwe ballonnen
en gele bloemen
aan elkaar gebonden
door een blauwe strik
sommigen steken bordjes
met blauw-gele hartjes
de lucht in
richting de blauwe hemel
beschenen door het geel
van de zon
vooruit dan maar
in een rechte streep
kruipt de massa
richting de Siegessäule
het protest
triomftocht
iemand van de organisatie
vraagt me
mijn mondmasker
op te zetten
bij het Sowjetisches Ehrenmal
staat een stelletje
bij de tanks
met een bordje
IT’S YOUR WAR PUTIN
NOT OF THE RUSSIAN PEOPLE
jongeren
en een gezin
zitten op een muurtje
met achter hen
de loop
van geschut
uit het verleden
verderop is via luidsprekers
Duitstalige protestmuziek
te horen
ze hebben nog immer
wat goed te maken
niet onaardig
en het is voor het goede doel
vanwege de massa
ik wil voorwaarts
wijk ik af
en sla de Yitzhak-Rabin-Strasse in
een vredig bospaadje
van het Tiergarten
maar verdwalen
doe ik niet
door het bos galmt
een mannenstem
dit is een sterk signaal
van solidariteit
vanuit Berlijn
naar Kiev
ook een signaal
naar Moskou
stop met de arrestaties
vervolgens
een aanhoudend gegalm
de massa slokt me
weer op
ik probeer door te lopen
maar stuit telkens
op oponthoud
een jongetje
loopt rond
in een soort carnavalspakje
met een cape
van een gouden reddingsdeken
iemand draagt een bordje
van een mannetje
dat iets in een prullenbakje gooit
put in
een oude vrouw
ratelt met haar ratelaar
een vrouwelijke spreker roept
wat we niet hadden kunnen dromen
onze nachtmerrie
is werkelijkheid geworden
bloed schreeuwt
naar de hemel
ik kijk op
naar de gouden Victoria
boven op de Sieggesäule
en zie haar schitteren
onderin mensen
in het inferno
zoals Benjamin
in Berliner Kindheit
zich deze omgang
met zuilen
voorstelde
en ook nu
zie ik bovenin
mensen staan
silhouetten
tegen de blauwe hemel
als figuurtjes
uit een plakboek
nam ik schaar
en lijmpot ter hand
om als ik klaar was
met bouwen
soortgelijke popjes
op portalen
in nissen
en op vensterborstweringen
te plakken
de mensen daarboven
in het licht
waren schepels
van zulke zalige willekeur
ze werden omgeven
door een eeuwige zondag
of was het een eeuwige Sedandag?
in de S-Bahn
op de weg terug
naar Oost-Berlijn
her en der
staand en zittend
demonstranten
bij Friedrichstrasse
stapt een man
met zwart achterovergekamd haar
zwarte bodywarmer
en spijkerbroek
binnen
zet een zwarte
vierkanten gettoblaster
voor zich neer
en begint hartstochtelijk
Por debajo de la mesa
te zingen
de oorlog
is heel ver weg
ik ga dood
van verlangen
om je mee te nemen
naar een hoek
van mijn schuilplaats
de drankjes
dreigen straks
op te raken
een dame klapt kort
’s avonds laat
bij de Wasserturm
voor restaurant Pasternak
met Russisch-Joodse keuken
een bord
WAR HAS NO PLACE
IN OUR COMMUNITIES!
ONE WORLD
ONE LOVE
het sprookje
van de eeuwige zondag
pas dinsdag
op de ochtend
van mijn vertrek
verder oostwaarts
ontdek ik
tegenover mijn verblijf
een Kindergarten
genaamd Berliner Kindheit
kleintjes met gekleurde rugzakjes
rennen rond
sommige nog even terug
naar hun ouders
het verloren paradijs
Berlijn, 27 februari 2022