23 juli, 02:23
Ik kijk naar de dingen die wel slapen, mijn katers
in rondjes, de gesloten paarse bloemen buiten
mijn kind met knuffels, ze ademen, voelen niet
het gebrek aan lucht in mijn longen om uit te blazen
vroeger was er meer zuurstof op deze planeet. Gisteren
onverwacht het hoofd waar ik op uitgekeken ben.
We hebben de akte van berusting getekend.
Hij staat hier en straalt geen berusting uit. Ik denk
aan escalatie, straatverboden, ontzeggingen, kapot
glas, een spoor bloed.
Hoe ik me een zeehond op een zandbank
voelde met hem, die alleen maar lag te wachten
op de komst van het water, hij gooit zand
in mijn gedachten. Raakt mijn lichaam niet meer.
Ik zoek een recept voor teflon. Uiteindelijk
zijn daders altijd mensen die je kent.
26 juli, 03.15
In het gat van de nacht is de traagte terug in de tijd
ik lig en denk aan toen alles nog langzaam ging en
een aanraking tot bevriezing leidde, een hand onder
zacht katoen – ik ademde in een stilgezet lichaam –
spanning in je spieren, het tegenovergestelde van
de verslapping van een orgasme, dat me achterlaat
als een willoos weekdier laatst, niets vroeg om handelen
alleen daar blijven liggen en zijn ademhaling overnemen
zijn lichaam om me heen vouwen en wegvallen
in dromen, beekjes, rivieren, zon die door bladeren valt.
Nu wacht ik tot het midden weg is, en de rand van de ochtend
begint, vliegtuigen hun motoren starten, broden op planken
afval in een opening gooien, het dagelijks leven
dat altijd maar wacht op beginnen
en niet weer die droom waarin niets vooruitkomt.
28 juli, 04.30
Opgedroogd zaad in haar hals voelt als restjes
van een kleimasker, het huis lijkt weer leeg en in bad
zwemt een kleine muis, in de gang de stapel roze
flamingo’s van de dag ervoor en tussen de muren
ratelen de slangen, buiten groepen de leeuwen samen
Er is een handeling nodig voor het tot je doordringt.
De kater laatst was pas echt dood toen ze zijn lijkstijfte
voelde, daarvoor de mogelijkheid van dromen.
Wie kan nog wakker worden in dit huis, de nachten
waar de slaap niet woont, het licht dat aan de stenen
blijft kleven – schemer geeft meer concentratie
De muis komt in een bakje op adem, ze spoelt
bewijsmateriaal van haar huid.
28 juli, 05.10
Het is niet zo dat ik met je moeder
naar bed wil, zoiets gebeurt gewoon
daar kan ik niets aan doen
Ik laat mijn zaad achter als een parelsnoer
in haar nek en verander voor jou
de beelden die je kent van dit huis
de heuvel waar je vanaf rolde
per slee of vuilniszak afhankelijk
van het seizoen, wees niet bang
voor wat er nu in je hoofd omgaat
in het mijne is altijd ruis, ik bouw op
en ontrafel mezelf weer, slaap
of ben slapeloos, de vloer van de badkamer
als wachtruimte, vraag me niets.
Elk antwoord weet je zelf beter.
1 augustus, 05.15
Vraag je af hoe het voelt om na een avond
waarin het steeds lichter wordt in een zwembad
te glijden, met een dunne zijden avondjurk, in een kleur
van warm fruit. Het water verzwaart je jurk, plakt
om je lichaam en verloomt je zwembewegingen.
Blauwe schittering aan de randen, het ruisloze gras
nog voor het zoemen en fluiten.
Overweeg slaap te laten voor wat het is
en met deze beweging aan de dag te beginnen.
Gympen aan je voeten, het park in wandelen
langs gesloten ijssalons tot je jurk zijn gewicht
verliest en streeploos opdroogt in het eerste licht.
De trappen op naar het plateau van een museum.
Leg je hoofd tegen de muur die nooit koel wordt.