Skip to Content

Gedichten

Hannie Groen

mijn zusje (1939-2024)

is ze thuis

gekomen mijn

zusje

uit die dood

stille kamer

zonder

apparaten zonder

zuurstof zonder

infuus zonder

slangen alleen

zij in haar

hoge bed

ben je geschrokken

vroeg ze langzaam

pratend van de

morfine

wijst zij op

haar mond

die trilt

en bang is

ik wil naar huis

zegt ze


*


over de brug

de bruidssluier staat in

bloei, maar de stad is

in rouw

de stad achter mij gelaten

het water spiegelt is zacht

tere golven

wit waren de bloemen

in de stoet

de stad liep uit: er is

een man vermoord

zijn hoofd op het plaveisel

gekwakt het is opeens oud

het is inwit het is rood

van bloed


*


I’m too sad to tell you (1970)

het bootje is niet

het bootje dat in

het water lag

het bootje van Bas

Jan Ader was een

replica het bootje

hangt nu heel hoog

aan het plafond

van de toren in het

museum te hoog

voor welke golf

dan ook laat staan

voor water

voor tranen zoals

hij afgebeeld is

als verloren

beschouwd

vermist gedood

verdronken