Skip to Content
Essay

Vijftig jaar

Utrecht, 20 september 2024 Beste Alexander, Op een woensdagmiddag in Wildschut, een ouderwets Amsterdams café, zitten wij tegenover elkaar. Buiten klettert de regen naar beneden. Ik vertel je over mijn overgrootvader: een joodse diamantslijper uit Amsterdam. Hij was lid van de eerste vakbond van Nederland: de Diamantbewerkersbond (ANDB), voorloper van de huidige FNV. Hij kon…

Poëzie

Gedichten

* En dan gebeurt het. Ik pak alles in en schenk het weg. Ik acht mij bevoegd om dit te doen. Ik houd weinig voor mezelf, enkel wat ik aan mijn lichaam kan dragen. Ik zal niet rusten. Ik zal lopen. Ik zal in beweging blijven. Ik zal de wereld uitputten. Ik zal niet rusten.…

proza

Masha van De Muurtjes

Op zaterdagvoormiddag stond Masha Ketel aan de bushalte van de Komvest. Daar stopt alleen de bus naar Assebroek. Het was een uur of 10 en wij hadden verzameld in het Ruzettepark, aan de overkant. Kenneth en ik zaten op een bank, Dirk en Daniël lagen op hun buik in het gras. We waren op Mark…

  • Novembernummer

    Deze maand o.a. een nieuwe briefwisseling van Yasmin Ait Abderrahman & Alexander Rinnooy Kan, een woord van de corrector, proza van o.a. Liesbeth Immink, Ineke Upperman, Sarah Andrea Desplenter en debutant Rudi Ooms én poëzie van Myrte Leffring, Willem Thies en Max Niematz. Prachtig geïllustreerd door Elka Oudenampsen!

redactioneel

Deze maand

‘In het bos hing een kruidige geur van positief bederf,’ schrijft Frans Pointl (1933-2015) over een herfstige Haarlemmerhout in De hospita’s. Het najaar was goed begonnen met deze door mij nog onontdekte auteur, die ‘gewoon’ een paar keer in Hollands Maandblad had gestaan. Het was nog broeierig warm, begin september, maar het spooky season was…

Uit het archief

Essay

Het persbureau en het verdriet

Ofschoon ik werd geboren in de Tweede Wereldoorlog, groeide ik op alsof die ver achter mij lag en ik mijn kleine leed tot maatstaf aller dingen kon maken. Fietsend door het gebombardeerde Rotterdam rook ik nauwelijks de geur van angst en verlies die daar moet hebben gehangen, maar droomde ik over wederopbouw en poëzie. Dat…

Poëzie

Gedichten

Tracheotomie Hoe kijk je naar een lichaam dat het misschien niet haalt, denk je aan de wachtende uren op trams treinen, vliegtuigen, winderige pleinen, de trage tijd in een bed of juist de dingen die beter bleven hangen. De ontmoeting aan een waterkant, hoe haar viel langs een sproetig gezicht en het moment dat vingers…

proza

Roofdier

‘Begin maar.’ Rebecca zit schuin aan de eettafel en heeft haar benen over elkaar geslagen. Aandachtig bestudeert ze haar nagels. Die ochtend heeft ze ze rood gelakt. Nu twijfelt ze. Het kleurt niet bij haar huid. Het ziet er agressief uit, alsof ze bloed aan haar handen heeft. Marina, Rebecca’s oudste dochter, zit ook aan…