Essay

Voor vluchtig

Gedichten moeten eeuwen kunnen trotseren, duurzamer zijn dan brons. Exegi monumentum aere perennius wijsneus ik graag Horatius na. Jarenlang heb ik poëziecursisten aan de Schrijversvakschool in Groningen voorgehouden dat elk detail ertoe doet, elke wending betekenis heeft voor de lezer. Ik liet ze essays van Rutger Kopland lezen over het schrijven van een gedicht, bijvoorbeeld…

Poëzie

perpetuum mobile

we drukken ons op naar de zon, tegen elkaar metaalzwaar en witheet zweet drukt landkaarten in onze shirts, waarheen dan? loodrecht de zon in hebben we ons gedroomd maar wat is een droom meer dan het afvegen van vieze vingers aan een schort onszelf van een heuvel laten rollen, nog sneller en nog het zengen…

proza

Toelating

De eerste keer dat ik mijn nieuwe studentenstad zag, was ik 24 en moest mijn pubertijd nog beginnen. Ik stapte de trein uit en liep langs het Groninger Museum een drukke winkelstraat in. Ter hoogte van een Noord-Afrikaanse kruidenier aan de ene en een antiquariaat aan de andere kant werd ik overvallen door een sensatie…

  • Juni/juli-nummer

    ‘Waar is het Noorden?’ Deze maand in samenwerking met het Groningse festival Dichters in de Prinsentuin een speciaal, dubbeldik Noord-Nederland nummer (#6/7) onder gastredactie van Irene Wiersma & Paul Gellings! Met onder andere een essay van Tonnus Oosterhoff over poëzie-experimenten op kleine podia en natuurlijk boordevol nieuw proza en poëzie uit het Noorden van bijvoorbeeld Jirke Poetijn, Jean Pierre Rawie, Sylvia Dragtstra, Sacha Landkroon, Renée Luth, Tsead Bruinja, Michael ter Maat, Lilian Zielstra, Jan-Willem Dijk, Jane Leusink, Ronald Ohlsen & vele anderen. Prachtig geïllustreerd door Arno Kramer!

redactioneel

Deze maand

Waar poëzie in het Noorden kan beginnen… Mijn laatste eurocheque ooit gebruikte ik voor het schrijven van een gedicht. Februari 1989. Een vorig leven, reïncarnatie bestaat; er lopen breuklijnen door je geschiedenis, van wedergeboorte naar wedergeboorte, tot het licht ten langen leste dooft. Terugblikkend op mijn kinderjaren zie ik – soms in zwart-wit – beelden…

Uit het archief

Essay

Laat de herders op het Forum

Als een slecht afgehecht litteken ligt het Forum in het centrum van Rome, zes meter onder straatniveau, gevuld met een onoverzichtelijke verzameling ruïnes. Nergens is het spanningsveld tussen het verwachte en het feitelijk aanwezige zo groot. In de wirwar van fundamenten, losse zuilen, antiek plaveisel en het gewemel van medetoeristen, is het moeilijk om tijdens…

Poëzie

10 gedichten voor Lucebert

Hagar Peeters We laten de wartaal van de holle vaten klateren en de wartaal het verhaal van de soldaten en de blote vrouwen en de stille wateren diepe gronden van de wartaal er dreef een uitzicht voorbij het uitzicht was vrij mijn gebocheld oog ving het met drie handen en stopte het gevangen in de…

proza

Onvrijwillig het huis uit

Mijn ik raakt in de schaduw. Maar wil mij niet vergeten. Voor Alida wil ’k heten met elke naam die zij mij geeft. L.TH. LEHMANN, 90 JAAR Het ging niet goed met Louis. Dichten deed hij al bijna niet meer en nu viel hij plots van zijn fiets. Het ziekenhuis constateerde niets bijzonders. Maar hij…